r was eens een elektronica-ontwikkelaar. Hij heette Casper.
Casper was, zoals wel vaker, ’s avonds nog even op kantoor om de laatste puntjes op de i te zetten.
“Wat een heerlijk team en fijne klanten hebben we toch”, mijmerde hij.
En hij dagdroomde nog even verder.
Plotseling ging de telefoon.
Dat was vreemd.
Veel mensen wisten wel dat ze Casper ook in de avond nog konden bellen.
Maar meestal deden ze dat toch overdag.
Een internationaal nummer.
Dat gebeurde wel vaker, maar toch.
Er begon iets te kriebelen bij Casper.
Het zal toch niet…
Hij nam snel op.
“Hi, met Casper.”
“Ja hoi. Kun je me helpen?”
De wanhoop van de beller kwam luid en duidelijk over.
“We komen niet door de ESD test.”
Kak.
Casper wist direct waar het over ging en was weer helemaal wakker.
De meneer aan de telefoon was een klant.
Hij was in Canada voor de compliance test van een nieuw apparaat.
Tot dan toe was alles heel goed en makkelijk gegaan.
Maar bij de laatste test ging het toch nog mis.
Kak.
De productie stond al klaar om tienduizenden units per maand te maken.
Op een hiccup als deze was niet gerekend.
En in de pre-compliance testen hadden we geen problemen.
Wat is er dan gebeurd?
Tijd om snel te schakelen.
“Ok. Laten we even rustig doornemen wat er aan de hand is”, zei Casper.
De klant begon te vertellen.
De vonk van de ESD vond een weg door een naad in de behuizing.
En sloeg in op een onbeveiligd deel van de elektronica.
Daardoor raakte de elektronica van de leg.
Alleen het verwijderen en weer terugplaatsen van de batterij hielp.
Maar ja, dat was natuurlijk niet handig.
Nee.
Dat was geen oplossing.
Casper had tijd nodig om na te denken en het probleem op te lossen.
Dat deed hij altijd het liefst alleen.
Dus sprak hij met de klant af dat ze over een uurtje weer zouden bellen.
Hij hing op en riep Odie.
Samen gingen ze op pad.
Naar buiten, een frisse neus halen.
Even de gedachten verzetten.
Want, wist Casper, de oplossing komt meestal als je heel ergens anders mee bezig bent.
Dus ging hij spelen en wandelen met Odie.
Na een tijdje moest Odie poepen.
Dat doen honden nou eenmaal.
Casper pakte een zakje om de poep mee op te ruimen.
“Toch fijn dat ze die poepzakjes niet van papier hebben gemaakt,” dacht Casper.
“Plastic laat tenminste niks door…”
“Als dat nou zou plakken…”
“He, wacht eens even…”
“Ik heb het!” riep Casper blij!
Snel liepen Casper en Odie terug naar kantoor.
Het uur was bijna om.
Het was precies op tijd gelukt om een oplossing te vinden.
“Hi Casper. Heb je iets bedacht?”
“Jazeker! Heb je plakband in de buurt?”
“Ehm, ja, dat denk ik wel. Maar waarom vraag je dat?”
Casper legt uit wat hij bedacht heeft.
“Plak een stukje plakband op de print ter hoogte van de naad in de behuizing.
Als je Kapton-tape hebt, zou dat perfect zijn.
Maar gewoon huis-tuin-en-keuken plakband werkt waarschijnlijk ook.”
De klant was een beetje verbaasd.
Maar hij kende Casper en wist dat die geen grapjes maakte over dit soort dingen.
Dus ging hij aan de slag met het plakband.
Het resultaat? Het werkte!
Er kwamen geen vonkjes meer doorheen.
De ESD test werd behaald.
De volgende dag belde de klant terug.
Het apparaat mocht verkocht gaan worden!
Met een extra stukje plakband.
Eind goed, al goed!
De klant én zijn apparaat leefden nog lang en gelukkig.
————–
Dit lijkt natuurlijk net een sprookje, maar dat is het niet.
Dit verhaal is waargebeurd.
En we zijn er heel erg trots op!
Dit is wat Pink Fluffy Unicorns doen.
Net even verder gaan dan je zou verwachten.
Er zijn als het nodig is.
Alles op alles zetten om het op te lossen.
En het succes van de klant voorop zetten.
Soms gewoon met een stukje (Kapton)plakband van 2 centimeter.